Communicatiemanager met pabo-diploma
Dit jaar bestaat Verhalenfabriek 15 jaar! De komende tijd wil ik jullie wat mensen voorstellen die al die jaren met ons hebben gewerkt of nog steeds werken:
Vanaf 2011 werkt Erik Wiersma, oud-manager, regelmatig voor Verhalenfabriek.
Op 29 september 2011 ging hij voor de eerste keer met Verhalenfabriek naar groep 5 van basisschool De Boomgaard in Amsterdam. En meteen de dag erna door naar groep 6 van de Leonardo da Vincischool. Niet te geloven, al weer 9 jaar geleden!
Erik is de eerste invaller uit wat ze tegenwoordig de stille reserve noemen of ging het toch een beetje anders? Lees hier hoe het zit …
1. Wat deed je voordat je bij Verhalenfabriek kwam invallen?
‘Na dik twintig jaar Interne Communicatie (en met name wat toen heette 'Nieuwe Media') bij Postbank en ING in Benelux en Europa bezig met heroriëntatie via Van Ede en Partners. In dat kader ook een jaar zij-instromersopleiding HVA gedaan en zo op de Witte Olifant terecht gekomen. Die HVA-opleiding was trouwens voor mij totaal niet-passend want gericht op een ander profiel student. Ik was tenslotte al bevoegd. Dus ik ben er mee gestopt. Achteraf jammer want nu put ik zo nu en dan nog uit verouderde kennis uit begin jaren zeventig, terwijl ik bijvoorbeeld graag meer had willen horen over de ontwikkelingen in het reken- en taalonderwijs anno nu. Dat ik slaagde voor mijn taal- en rekentoetsen (vooral die laatste verbaasde me) doet daar niets aan af.’
2. Hoe ben je in contact gekomen met Verhalenfabriek, weet je dat nog?
‘Op basisschool De Witte Olifant werd ik gescout door jouw zoon Jack. Hij zat in de groep 5-6 waar ik toen stage liep.’
3. Wat trekt je aan in het werken voor Verhalenfabriek?
‘Aanvankelijk een manier om op een prettige wijze wat geld te verdienen. Veel prettiger dan bijvoorbeeld publieksinformant op een beurs, verkeersregelaar, verkeersteller, of surveillant. Inmiddels heb ik pensioen en komt er ook AOW binnen en is het in contact blijven met jonge mensen voor mij veel belangrijker geworden. Daarnaast blijf ik verhalen vertellen, en me daarbij ook vernieuwen, heel belangrijk vinden. Niet alleen in onderwijs maar ook privé, waar ik - inmiddels zachtjes opgejaagd door een uitgever - een boek aan het schrijven ben over de 60-jarige wielercarrière van mijn grootvader en wat van zijn tijdgenoten.'
4. Werk je, naast Verhalenfabriek, nog ergens anders?
‘Ja, maar inmiddels veel minder vaak dan de afgelopen jaren en via een vast contract via een uitzendbureau voor Bureau Toetsen van de faculteit Geneeskunde van de UvA. Ook hier draait het voor mij mede om het contact houden met jonge mensen.’
Net als Erik heeft een aantal Verhalenfabriekers op deze manier de weg (terug) naar onderwijs gevonden; gewoon door veel in te vallen, rond te kijken, te ervaren en vlieguren te maken, om een zachte landing te kunnen maken in ons prachtige vak van leerkracht.
deel: 
